Poezja: Józef Baran PODRÓŻ

Chwila osobliwa z pieskiem preriowym

ten piesek preriowy myśli sobie
że przyleciałem do niego
specjalnie po to
by nakarmić go jabłkiem

chrupie je w skupieniu
stojąc słupka
przed swoją norką
na dwu łapkach
a ja pozuję mu do fotografii

(w tle Ameryka
Góry Skaliste
Ocean Spokojny
i takie inne
nieważne dla pieska
imponderabilia)



Rezerwat sekwoi

wielkie drzewa sekwoi
w parku Yosemite
mówią że są wierzące
i głuche na trwożne przestrogi
współczesnych filozofów apokalipsy

od dwu tysięcy lat nieprzerwanie głoszą
poszumem jedną prawdę
że życie jest wielkie
niepokonane
ma trwały sens
zapisany w słojach
i nie masz nikogo potężniejszego nad Pana
który je zasadził



Lekcja pokory

kwiaty wytryskujące z kamieni i skał
nie żądają poklasku
nucą sobie a muzom
na tym absolutnym bezludziu
bezinteresowną pieśń o urodzie świata:
anonimowi artyści średniowieczni



Miłość

moment wzruszenia
nad urwistym
kanionem
i rzeką
drążącą
obojętne skały:
gniazdo zbudowane
na wsporniku wiszącego mostu
przez parę zakochanych orlików
ponawiających od początku trud
stwarzania świata


Fragmenty poematu Podróż.