W swojej najwyższej formie poezja jest filozofią, czyli rozmyślaniem o życiu, niekiedy również rozmową z Bogiem. Nie dziwi zatem, że arcytrudny postulat intelektualizmu spełniany jest rzadko, nie tylko zresztą w poezji, ale w całej literaturze i sztuce, i nie jest to, jak pewnie niektórzy naiwnie podejrzewają, kwestia braku mody na podejmowanie ponadprzeciętnych wyzwań, a jedynie konsekwencja braku możliwości, czyli innymi słowy impotencja. Jednak od reguł są wyjątki. Poezja Jacka Świerka, elitarna, ale nie hermetyczna, kontestująca, ale nie krytykancka, metafizyczna, ale nie nabożna, piętnująca ludzkie słabości, ale nie prześmiewcza, stanowi dowód na to, że można iść pod prąd literackich mód i nie zabiegać o względy tzw. krytyków, tym samym utrzymując niezależność, bez której nie może powstać istotna sztuka i literatura.
Tomasz Marek Sobieraj
Książka w wersji papierowej będzie dostępna w bibliotekach, a w postaci cyfrowej wraz z pozostałymi jest do pobrania z Archiwum i Biblioteki Krytyki Literackiej
