Przekłady z jęz. angielskiego: Adam Szyper, Tomasz Marek Sobieraj, Jacek Świerk.
Stanley H. Barkan urodził się w 1936
roku w Brooklynie w Nowym Jorku. Jego poezja nazywana jest często
„midraszowską”, i chociaż to określenie jest uzasadnione, to jedynie w części.
Zaczynał bowiem od czystej liryki, później, po studiach nad poezją japońską,
zafasynował go imagizm, kierunek w poezji angielskiej i amerykańskiej popularny
głównie na początku XX wieku, przeciwstawiający się romantyzmowi i idealizmowi,
a który powstał pod wpływem poezji Dalekiego Wschodu i zapoczątkował ruch
modernistyczny. W latach 80. Barkan ewoluował w stronę dramaturgii i narracji,
a w latach 90. w jego poezji pojawił się judaizm, zarówno w swojej warstwie
czysto duchowej, religijnej, jak i kulturowej. (...)
Chociaż każdy tekst artystyczno-literacki zawiera nieskończoną ilość interpretacji, często równoprawnych, i zależnych od świadomości czytelnika, to fundament interpretacji nie podlega. U Barkana jest on rodzajem opowieści o ludziach, miejscach, rzeczach, sytuacjach, na którym autor w swoich najlepszych utworach stawia coś, co wznosi tę poezję z poziomu relacji na poziom kreacji – jest to właśnie midraszowska z ducha refleksja połączona z umiejętnością prowadzenia niewymuszonego dialogu, nienatrętnego stawiania pytań i szukania odpowiedzi na nie.
Wyboru i przekładu utworów do tego zbioru dokonało trzech poetów. Każdy z nich uprawia odmienny rodzaj liryki, każdy z nich wybrał inne wiersze, i każdy z nich zostawił w przekładach cząstkę siebie. I chociaż sam Barkan w wierszu Forgetting Jerusalem przytacza włoskie powiedzenie „traduttore, traditore”, czyli że tłumacz jest zdrajcą, osądowi czytelnika zostawiamy, na ile jest ono prawdą.
Chociaż każdy tekst artystyczno-literacki zawiera nieskończoną ilość interpretacji, często równoprawnych, i zależnych od świadomości czytelnika, to fundament interpretacji nie podlega. U Barkana jest on rodzajem opowieści o ludziach, miejscach, rzeczach, sytuacjach, na którym autor w swoich najlepszych utworach stawia coś, co wznosi tę poezję z poziomu relacji na poziom kreacji – jest to właśnie midraszowska z ducha refleksja połączona z umiejętnością prowadzenia niewymuszonego dialogu, nienatrętnego stawiania pytań i szukania odpowiedzi na nie.
Wyboru i przekładu utworów do tego zbioru dokonało trzech poetów. Każdy z nich uprawia odmienny rodzaj liryki, każdy z nich wybrał inne wiersze, i każdy z nich zostawił w przekładach cząstkę siebie. I chociaż sam Barkan w wierszu Forgetting Jerusalem przytacza włoskie powiedzenie „traduttore, traditore”, czyli że tłumacz jest zdrajcą, osądowi czytelnika zostawiamy, na ile jest ono prawdą.
[Ze wstępu Tomasza Marka Sobieraja]
Książka jest do nabycia w redakcji „Krytyki Literackiej” i w księgarni Amazon. Eegzemplarze recenzenckie wysyłamy bezpłatnie.
Książka jest do nabycia w redakcji „Krytyki Literackiej” i w księgarni Amazon. Eegzemplarze recenzenckie wysyłamy bezpłatnie.
